Niet is zó aanwezig als een afwezige vader

aaaa



“Als een jongen tien, elf jaar oud is, gaat er iets veranderen in de verhouding tot de moeder en de vader. De jongen is op weg man te worden, en de vader wordt belangrijker. Maar is de vader door een echtscheiding of andere oorzaken afwezig is, dan gaat de jongen de “vader- energie” missen. Hij mist een voorbeeld, en hij mist mannelijke aanmoediging.” Het gevolg kan zijn dat de jongen voelt dat hij iets mist maar niet weet wat, en dat op zijn moeder gaat afreageren.

Vroeger waren de taken verdeeld, maar vrouwen en mannen zijn meer compleet aan het worden. We zijn allemaal mens, dus we hebben allemaal beide kanten in huis. Maar dan moet je wel weten hoe je dat doet. Als je een afspraak maakt, bijvoorbeeld over “gamen”, dan moet je daar ook voor stáán. Van oudsher schieten moeders sneller in de “zorgmodus”, en geven dan toe waar ze voet bij stuk zouden moeten houden. Maar dat is niet erg, want dat kun je leren.” Hoe lastig het gedrag van de zoon misschien ook is, de remedie ligt in veel gevallen toch echt bij de ouder, zo stelt Hans Smies. “Juist in het stellen van de grens leert het kind zichzelf kennen.

aders en moeders zijn er in alle soorten en maten. De meeste ouders zijn betrokken bij hun kinderen, maar dit is niet vanzelfsprekend. Misschien ben jij opgegroeid met een fysiek en/of emotioneel afwezige vader. Iemand die niet of weinig betrokken bij je opvoeding is geweest. Toonde en toont jouw vader weinig belangstelling voor jou? Dan is het goed mogelijk dat je daar als volwassene nog last van hebt. Ieder kind, jong of oud, wenst de interesse en aandacht van z’n vader. Door zijn belangstelling geeft hij jou een sterke basis mee voor de rest van je leven. Je krijgt het vertrouwen dat je ertoe doet in de wereld.

Symbolisch gezien staat je vader voor steun in de rug. Vaders moedigen kinderen aan om de wereld te ontdekken binnen veilige grenzen. Als je deze basis meekrijgt, sta je als volwassene stevig in het leven. Zijn support zorgt ervoor dat je met beide benen op de grond staat. Ook ben je minder vatbaar voor angsten, depressies en onzekerheden. Jammer genoeg zijn er veel vaders die deze steun niet aan hun kind kunnen geven. De redenen hiervoor zijn uiteenlopend.

Volgens Bert Hellinger hebben moeders de neiging om hun kinderen naar zich toe te trekken, waardoor ze afstand nemen van hun vader, wat hen ook verwijdert van de wereld en dus van het leven. Bert Hellinger merkte op dat de vader het meest wordt uitgesloten in gezinnen. Om onafhankelijk te worden van de symbiotische band met onze moeder, hebben we onze vader nodig.

Na je moeder is de belangrijkste band voor je welzijn die met je vader. Wanneer we op zielsniveau onze vader missen, missen we een speciale kracht die ons in het leven helpt en alleen door hem kan komen. Als je vader fysiek of emotioneel niet aanwezig was, of als je moeder jou geen toegang tot hem heeft verleend, door hem af te wijzen of negatief over hem te spreken, dan ben je misschien opgegroeid met het afwijzen van je vader. Indirect wijs je daarmee ook de toegang tot je eigen kracht af. De vader is het eerste contact met de mannelijke energie en als zonen of dochters moeten we onze vader accepteren om de kracht te hebben om onze plaats in de wereld in te nemen. Deze kracht heb je nodig om grenzen te stellen of je mannetje te staan.

Philip Zimbardo, Man (Dis)connected: How Technology Has Sabotaged What It Means To Be Male.